contest.
its been 4 months since i saw him and talagang namimiss ko na siya...
pero what can i do? it seems that i have loved the wrong person....
but still the pain keeps on hurting me and kung walang magbibigay ng
gamot
para dito sa nararamdaman ko.... baka mamatay na ako....
to give you a background about my life, everthing seems to be fine
except dun sa time na dumating na sa buhay ko yung hinayupak na lalake
na yon.... hehehehe.... kung curious kayo about dun sa guy...
bestfriend
ko po yon kaso lang iba na ang nangyari as time passes by.....
classmate ko sya nung highschool. pards pa nga ang tawagan namen.... o
db ang sweet? di na ako iba sa kanya and ganon na ren sya sa aken....
kung di nga lang ako naging babae baka naiuwi na ako nun sa bahay nila
and baka lahat ng gawaing pang brusko eh ipagawa na nun sa ken eh.....
pero cyempre mukha pa ren naman akong babae noh!!
highskul cyempre may pr om.... wala cyang date, wla ren ako.... i know
that he wanted to invite me to be his date pero ang ogag nga kasi nun
kaya the last minute tsaka lang sya nag-ask. he went to our house...
nakamotor po sya and medyo pawisan pero infairness.... mabango pa
ren....
he ask my permission to see my dress for the prom.... cyempre para
maloka sya sa aken at may konting surprise... i refuse.... o sige,
medyo nafrustrate sya pero hindi yon naging hadlang para invite nya
ko.... sa
ganda ko na to..... cyempre ang dami munang pa-echeng.... hanggang sa
tanungin nya ako kung may date na ba me.... e kung di ba naman siya
abnormal eh.... papayag ba akong makipagdate sa iba eh sya lang ang
gusto ko.... lam mo yon... sarap sampalin.... so in short, papilit pa
ba
ako? syempre.....
the night of my life came, i was so pretty sabi ng nang-uuto kong
nanay... pero naniwala lang ako nang sya na ang nagsabi.... blush ako
ever.... kahit alam kong maganda ako since birth(hehehehe) iba pa ren
yung sa kanya galing diba?
we enjoyed that night and lalo ko lang napatunayan sa sarili ko na
mahal ko na pala ang hinayupak na bestfrend ko......
syempre ano pa ba ang sunod na event sa prom kundi ang graduation na
db? the night before the graduation, we talked on the phone na para
bang it would be the last time na maririnig namen ang boses ng
isat-isa..... i've waited for the moment na mabanggit nya na may
feelings din sya and
hindi naman ako nagkamali.... tinanong nya ako kung may possibilty daw
na maging kame.... i know na maiinis kayo sa ken dahil alam nyo ba ang
sagot ko? ah, eh.... hindi pwede kase bestfrends tayo eh.... yung mga
anak na lang naten yung ipag-partner naten.... sa isip-isip ko.... ang
tanga! pano ko nasabi ang ganong words? pero wala na akong
magagawa.... alam namang bawiin ko pa eh di nahuli naman ako db? pe ro
ang tanga ko talaga....
cyempre college na.... im so proud to say na napunta naman ako sa
magandang school and take note... pareho kame ng skul..... ano to?
kailangan bang ituloy ang naudlot na pagmamahalan namen?....
hehehe....
nagkaboyfriend ako for a year and a half.... minahal ko sya pero there
are these conflicts and problems na di na kayang ayusin.... in
short.... nagbreak kame.....
i guess god meant that to happen kasi yon din yung time na nagkita
kame ng bestfrend ko..... sa sobrang miss namen ang isa't-isa.... sabay
na
kameng umuwi, kumain, pumasok..... im happy pero parang lalo ko lang
pinahirapan ang sarili ko dahil my feelings for that guy grows each
and everytime that we are together... buti na lang magaling akong
magtago
at magpigil.... hehehe.... bilib kayo noh?.....
one morning, im so busy preparing my project that would be pass on
that same day.... alam kong dumati ng na sya at nasa likuran ko na ang
mokong pero dahil sobrang pressure sa project.... gusto ko man syang
dambahan... cyempre mamayang gabi na lang di ba? hehehe.... di ko sya
masyadong napansin.....
may inabot syang sulat sa aken and he asked if i could join him sa
lunch.... i said yes.... then, alis na cya.... alam naman kc nyang im
busy.....
when i was about to enter the room, somebody bumped me and my precious
project fell... gusto ko mang magalet... what can i do db? instead i
ask my prof to give me another chance to do my project.... naalala ko
si mokong.... the lunch date.... kinuha ko ang cell ko to text him that
i can't come to our meeting.... e kaso.... pag tinamaan k nga naman ng
malas.... check operator service daw.... i tried to look for friends or
other kakilala pero malas that day talaga....
and so i took my lunch all by my self.... naalala ko yung letter....
hinanap ko sa bag... WALA !!!! bumalik me sa corridor praying na andon
pa yung sulat.... wala ren.... god! why? minsan lang magbigay ng sulat
yon.... nawala pa.... dont know how to tell him about the letter....
and so days and weeks passed, pag nagkikita kame... di nya ako
pinapansin... ako, i tried to talk to him pero alam kong may kasalanan
ako pero ganon ba kalaki ang nagawa kong di pagpunta at ganon na lang
ang iwas
nya?... sige... hinayaan ko na lang....
months na ang binilang... i heard that he was dating a girl from the
same school that we are in... masakit.... na sa iba ko pa narinig na
sila na .... mas masakit na wala na akong halaga sa kanya.....
basta... ilang araw din yon na ganon ang nararamdaman ko.... weeks....
months.... gagraduate na po ako.... i wonder what's instore for me in
my last day in school.... and so i thought na puntahan yung favorite
hang out namen.... when i was about to get near the place.... i saw
him...
with the girl.... umiiyak ang bruha but i cant hear what they are
talking about.... so ive decided to get out of that place before my
tears
burst out.... and then a common frend ang sumalubong sa aken....
saying na
buntis ang girl.... syempre.... durog na durog ang puso ko.... kung
kaya nyo lang ma-imagine yung naramdaman ko.....
the night of that same day.... naloka ang lola nyo.... nagparamdam ang
mokong pagkaraan ng pagkatagal-tagal na panahon... i thought it was
something good for me... for us.... pero i was wrong.... so wrong.....
he gave me a wedding invitation and isa ako sa bridesmaids..... the
girl... she was waiting in the car.... o db? dati motor lang ngaun...
car na....
and so the wedding came.... maganda po ako nun.... sabi ng nanay ko
pero wala ng nagsecond the motion eh.... so naniwala na lang ako sa
nanay ko.... then, there was this professor who c ame to see me.... he
handed over a letter with my name carefully printed on the
enveloped.... he
said that he looked for the owner of that letter kaso lang po malaki po
ang skul namin kaya mahirap magkahanapan db? and so nung nakita nya
ang name ko sa invitation, he decided to bring the letter thinking
that it
could save souls... daw....
and so i was about to open the letter when the priest ask kung sino
daw ang tututol... dedma ako.... alam namang manggulo pa ko noh....
binasa ko na ang letter..... nakakatouch po talaga.... he opened up
his feelings for me.... hoping na meron din daw akong feelings for
him....
he ask that if i will show up to our hang-out the next day after he
gave his letter, then it means that i also have feelings for him and
that he would love me for the rest of our lives.... but if i wont....
then
he will never open that topic again.... he pleaded to me na sana
pumunta ako... ...
if only i have that letter.... if only i knew about it.... kung di
lang ako clumsy and carelss to keep that letter... things would be
diffrent.... if only.....
and so i heard the priest announced the couple as husband and wife....
ang sakit......
picture taking..... gusto mang sumabog ng nararamdaman ko.... as you
know.... magaling akong magpigil.... pero masakit po talaga....
sobra......
after the picture taking...... niyakap ako ng bestfrend ko.... ang
higpit.... and teary eyed nyang cnabi na.... >
i still love you.......
The face can speak of a thousand emotions but it can easily mask what
the heart truly feels. Don't be fooled...for the happiest face may be
masking the most hurting heart.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Post a Comment